วิทยากรรับเชิญ : อาจารย์ วินัย วิริยะอลงกรณ์ สาขาไม้ผล ภาควิชาพืชสวน คณะผลิตกรรมการเกษตร[/div]
ปัจจุบันนับว่ามีทางเลือกมากมายสำหรับการประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทั้งทางด้านพืชผัก พืชสวน พืชไร่ และการปศุสัตว์ แต่ละทางเลือกต่างๆนี้จะต้องคำนึงถึงความเหมาะสมของแต่ละพื้นที่ เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพภูมิประเทศ สภาพภูมิอากาศ และวัฒนธรรมการดำลงชีวิต ของแต่ละชุมชน และภูมิภาค เช่น ภาคเหนือมีการปลูกไม้ผลเมืองหนาว ลิ้นจี่ ลำไย ภาคใต้ มีการปลูกไม้ยืนต้นเป็นส่วนใหญ่ คือยางพารา ความแตกต่างของพืชที่ปลูก ภาคเหนือและภาคใต้นี้ ย่อมสอดคล้องกับสภาพภูมิประเทศและสภาพภูมิอากาศ ของแต่ละพื้นที่ คือภาคเหนือ มีความหนาวเย็นซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่กระตุ้นให้ ลิ้นจี่ และลำไยออกดอก ส่วนของภาคใต้ มีภูมิอากาศแบบมรสุมเมืองร้อน จึงทำให้มีฝนตกตลอดปี และเป็นที่เหมาะสมสำหรับปลูกยางพารา วัฒนธรรมการดำลงชีวิตของการปลูกพืชสองชนิดนี้ย่อมแตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเก็บเกี่ยวผลผลิต ที่ต้องอาศัยช่วงเวลา เช่นการกรีดยางจะต้องคำนึงถึงช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อให้ได้น้ำยางที่ได้ปริมาณ และคุณภาพ คือในช่วงเวลากลางคืน คือ ในเวลา 01.00-04.00 น. เกษตรกรชาวสวนยางพารา จะต้องตื่นกลางดึกเพื่อมากรีดยาง ซึ่งเป็นวิถีชีวิตของชาวสวนยางพาราที่ทำเป็นประจำ ถือได้ว่าเป็นวัฒนธรรมในการดำลงชีวิตของชาวใต้ แต่ในปัจจุบันยางพารานับเป็นพืชเศรษฐกิจที่เกษตรกรนิยมเลือกที่จะปลูกกันมากในทุกภาคของประเทศไทย เพราะยางพารามีราคาที่ดี ดูแลง่าย และปลูกได้ทุกพื้นที่ ซึ่งส่งผลให้มีการเปลี่ยนพืชปลูก โดยเฉพาะไม้ผล มีการนำยางพารามาปลูกแทนจำนวนมาก เกษตรกรชาวสวนผลไม้ส่วนใหญ่เห็นว่าราคาผลผลิตของไม้ผลนั้นไม่แน่นอน ลงทุนสูง เสี่ยงต่อการขาดทุน ทำให้พื้นที่ปลูกไม้ผลลดลงและคาดว่าผลผลิตของไม้ผลจะออกสู่ตลาดลดลงไปด้วย อย่างไรก็ตามเมื่อสินค้าหรือผลผลิตทางการเกษตรอย่างใดอย่างหนึ่งมีมากเกินความต้องการของผู้บริโภค สินค้านั้นจะมีราคาถูกลงตามไปด้วย ดั้งนั้นก่อนที่เปลี่ยนพืชที่ปลูกอยู่แล้ว ต้องมีการศึกษาหาความรู้ และไปศึกษาดูงานจากผู้ที่ประสบผลสำเร็จ และนำมาปรับปรุง และนำไปใช้ให้ก่อประโยชน์สูงสุด